Hayat Budur İşte

Hayat tek basina aslinda hic bir sey…hayat sadece bizlerle anlam kazaniyor ! Bence… hayat tek yönlü ve tek seritli, daracik bir yol ! Geri dönüsü yok ve ardimizda biraktiklarimiz, gelecekte yine hayatimiza girebilme ihtimali de cok cok az. Hersey ileriye dogru gidiyor… Dur ! Bekle ! Yoruldum ! `dan anlamiyor hayat… Eger ki hayatin hizina ayak uyduramazsak… yasanmamislar dizileniyor önümüze ve yitirilen firsatlar. Eger ki hayatimizi paylasacak o insani bulduysak…. ve bir insan ile beraber yürümeye karar verdiysek eger… ilk önce paylasmasini ögretmeliyiz. Bu daracik yolda insan tek basina bile zor yürüyor zaten… baska bir insan ile paylastiginda daha da zor yürüyecektir elbet. Ilk önce gecmise dair ne varsa birakmali… gereksizleri soyunmali ki yanyana yürüye bilsin iki insan… yoksa ya geride kalinir… ya da önde tek basina yürünür. Tabii ki ikiside hos degil… beraberligin anlami bu degil !

Bazi insanlar hayatin anlamsizligindan yakinir… ki hayat zaten kendi basina anlamsizdir. Hayatimiza anlami bir tek kendimiz katabiliriz. Belki yönü degismeyecektir hayatin ama ki karsilastiklarimiz, yasadiklarimiz ve hayatimiza giren, bizimle o daracik yolu paylasacak insanlar farkli olacaktir. Hayatin anlamida bu dur iste… tek basina ilerlememek, ufacik seyleri paylasarak mutlu olabilmek… yetinmek. Yetinmek diyorum ki … yetinmek kadar direnmekte önemli. Önümüze cikan engellere… yasamak istemedigimiz, ama ki bizi bazi olaylari yasamaya zorlayan insanlara. Hayat… her insan icin farkli bir anlam gizliyordur. Er veya gec her birimiz hayatin ne oldugunu kendimizce ögrenecegizdir…. ve bizim icin tasidigi degerleri ve gizledigi anlami.