HAYAT aşka getirdin en olmadık anda en olmayacak kişiye aşık ettin beni en olmadık zamanda esir oldum geçtiği yollara toz toprak oldum çiğeri beş para etmeyen insanlara o asi basımı egdırdın onunde aglamayı bılmeyen gozlerıme aglamyı ogrettın zmanla zor dedın yasaması benı ıstersen pes et git dedin yalnız bıraktın en zor zamanlarımda yollarından duse duse yurudum kanatarak dızlerımı kanatarak yuregımı yurudum durmadım tam bıttı derken basa sardın gene benı yolun yarısında bıraktın sasırdım yolumu dogruyu yanlısı ayırt edemeyecek kadar kaybettım mantıgımı sonra anlık mutluluklarla tesellı ettın benı bı cocugu tesellı eder gıbı sıtemım sana deıl hayat yanlıs anlama benı bu satırlarda sıtemım karsıma cıkarttıgın ask denılen vefa denılen dostluk denılen duygulara hepsini bi araya getirmek için cok mucadele verdım savaslar cıktı ıcımde hep kaybeden bendım sonunda hep parca parca sundun bu duyguları onume parcaları bırlestırmeye calıstıkca sen bırını aldın elımden ya bazen hepsını aldın yada hepsını verdın ama zamanla bırınden bırını gene aldın bı turlu tamamlayamadım parcaları hep tam olmayı beklerken ben hep yarım kaldım senı tam cozdum derken daha farklı yuzlerını gosterdın oyle cokttukı kozların elm ne kadar ıyı olursa olsun genede yenmeyı basaramadım seni anladım ki ne kadar yasatırsan yasat acıları ben hala toyum senın oyununda ne kadar ovunursen yasadıklarınla okadar bılmıyormussun hayatı bana bunu ogrettın ve sımdı yıkıntıların arasından kalbımı cıkartmaya calısıyorum yıkılan o enkazın altında bı nefes var bılıyorum herseye ragmen soluyan herseye ragmen yasamaya calısan bı nefes var bılıyorum benı terketmıs olsada sevgı denılen guven denılen duygularıım hayyallerım ve umutlarım benımle kaldılar ve bu ıkı sadık dostum yanımda oldugu surece kolay kolay yenılmem artık senın oyununda…