Yokum!!

Doruk noktasına ulaşıyor bazen
Yalnızlığım..
İsyan eder gibi kendime,
varlığımla..
Dökülüyor binbir türlü umutlar,
yüreğimin taa derinlerinden..
Çırpınıyor, ona uzanan el olmayınca..
Dokunmayınca parçalanıyor,
kırılıyor.
Sarıp sarmalanmak istiyor,
tıpkı ‘Ben’ gibi..