Belkilere gizlediğim ucu sonu belirsiz garip bi sevda başımdaki…. Sadece yanımdayken benim olan gittiğinde kimlere ait olduğunu bilmediğim umursamaz , yaşanılanları çoktan gözden çıkarmış hissetmeyi sevmeyen bir yürekle acıyor sevdalı yanım!!! Hep tedirginim diken üstünde bir sevda yaşıyor kalbim ağlamak kar etmiyormuş anladım ait olmak zormuş ama birinin kendini size ait hissetmesi daha da zormuş… Şimdi arkama bakmadan çekip gitmeyi yapamam ,kalıp kendi sevdamda boğulmamak, yaşanılan her dakikaya ,söylenen her kelimeye bin anlam yükleyip anlamaya çalışmak ve bu savruk ilişkide savrulmamayı becermek kalıyor bana!!! Bilinmesede içimin acıdığı ansızın çekip gittiğimde hayat ağır gelmez geride kalana biliyorum!!! Mutlu olmaya çalışmaktan başka çarem yine yok. Bilinmezlerde kaybolmadan ve burnumu başka hayatlara çok sokmadan bana ayrılan zamanla bana kurulan cümlelerle yetinmem gerekiyor… Oysa böyle düşünmemiştim… Bilinmezlerin canımı yakması hiç yoktu hesapta nasıl benim hayatım bi anda kollarını açıp kucakladıysa bu sevdayı onda da öyle olur sanmıştım… Onun hayatı benimki de olur demişti içimde ki o güzel ses.. Olmadı…
Belli belirsiz örülen duvarların ötesine hiç geçemedim.ne kadarını bilmem uygun görüldüyse o kadarı vardı ötesi o aşılmaz duvarların ardında bi muammaydı… Ve hala öyle !!! ‘acaba ‘ lardan bıktım artık. Nereye kadar götürür bu kırgın sevda tek taraflı hikayemizi bilmiyorum… Hissettiklerim yetmiyor işte… Yolunda gitmeyen adını bulamadığım belirsizlikler sonu olacak sevdamın biliyorum bu sonu görmeden çekip gidemiyorum !!!!
öylesine