Yine vedalaşma vakti senle hoşçakal istanbul,yine hasretleri yükledim benliğime valizime doldurdum bütün hüzünleri,gözyaşlarımı unutmadım tabi onlarıda aldım yanıma…Lazım oluyorlar arada kana kana ağlamaya içimi dökmeye lazım oluyorlar.Dur gitme diyen odama son kez bakıyorum simdi,gitmem gerek mecburum …Kararlarımın arkasında durmam gerek biliyorsun.Bi anneme bi babama bakıyorum yine aynı sahne,yıkılıyorum gözde yaş, sözlerde sitem ,elvadaya susamış diller mi görüyorum yoksa elvedalardan bıkmış yüreklerimi ??Hiç bişey bilmiyorum sadece uzaklara gitmek istiroum kimsenin olmadığı yerlere,kendimden uzağa,insanlardan uzağa ……..sadece düşünmek istiyorum tüm olanları ve bir ani hafıza kaybıyla unutmak.Keşke bu kadar kolay olsa.Bu bir sınavsa başarışız oldum istanbul güzelliğine kapılıp gerçekleri unuttuk.Hayat tozpembe değil artık çocukken öyleydi şim karardı heryer.sahneler bize göre değil biz bize verilen rolleri ii beceremedik,yapamadık işte başaramadık.Şimdi bi elvedayı hakettik.Ne olursa olsun güzel şeylerde yaşadık senle be istanbul .Hadi hoşçakal istanbul o güzel ihtişamınla yine dillere destan ol yedi tepe istanbul…..
.sahneler bize göre değil biz bize verilen rolleri ii beceremedik,yapamadık işte başaramadık.Şimdi bi elvedayı hakettik.
başaramadık yine yenildik..Kalemine sağlık çok güzel olmuş..