Artık Düşmanımsın..

Eğer git dersen kuşlarla,
bil ki asla dönmez güz kuşları..
Vaktim daraldı..
Hücrelerim birbirine geçti isyanda..
Nedir bu ?
Bak gene eskiye döndüm,
sevindin biliyorum..

Zarar ziyan boyumu aştı bak, gülümse şimdi..
Hayat biriktirdiğim tecrübeler değil ki..
’’Gelsin artık’’deyip saate baktığım aşklarda değil..
Hayat ne sevgili

Karman çorman tükenişlere imza atıyorum..
Önüm arkam sağım solum sobe!!
Bak tekrar söylüyorum:
Ha bire üzerime oynayan kaderin ,bana biri açıklama borcu var!!
Cahit’ler, Orhan’lar, Atilla’lar anlatamamış benim ne haddime ki..

Oysa önce ağırdan bir keman sesi girmişti içime, sonra sen..
Ne sandallara yükleyip uzaklara gönderdiğim
aşklarımı bekleyecektim ay ışığında,
ne de yağmur altında körkütük sarhoş olacaktım..
Ekmek alacaktım.. Süt alacaktım..
Ekmek yiyecektim, süt kokacaktım..

Bak kar yağıyor İzmir’e..
”Yollar benim umudumdur, yolları kapatmayın..
Yağmayın yollarıma, durun kar taneleri”
diyememek ne acı bilir misin sen?
Umutsuzluk ne demektir bilir misin sevgili..

Var git yolun açık olsun..
Güller serilsin, git!
Gülümse inat olsun bana..
Al koynuna sarı şekerini,
-ki hoş başka kimsen de yok ya-
o su dalgalı saçlarda uyu işte,
ufkun genişlesin!!

Kim bilir belki bana verdiğin son acıdır bu acı..
Belki son şiirdir bu sana yazdığım..

Hayalleri yakmak için geldiğin o yasak geceden beri düşmanımsın!!
Ben seni mi sevmişim!