en beklenmedik zamanda gittin hani ayrılık beklenmez ya
yine de hisseder seven yürekler
sen ne ses ne his vermeden gittin.
oysa gözlerinde hayata dalacaktım
dünyayı sevecektim
yeniden bir çocuk ağlaması gibi
keskin oldu ve bir çiçek kopuşu kadar derinden gittin…
gittin de ne oldu
bir bıçak sırtında koydun yüreğimi
soğuk ve zalim sevdasız duraklarda
bense sana daha sevgimi veremedim bile
kokunu canıma yüreğimi ellerine kelepçeleyemedim
sevemedim değil ama yüreğimi seremedim
şimdi gittin.
yarım kaldı sevdalar gözümde
hangi sevda ermiş vuslata
belki böylesi daha iyi
bu şiirleri yazdırmalı vedalar
hüzünlü şarkılar söylenmeli
derinden ve hep beklenmeli
birgün ya gelirse
belki böyle yaşanmalı sevdalar
belki böyle yaşanmalı…
silENce
Herşeye bir sebep lazım değil mi, bu ayrılıklar, bu devasa aşklar, acılar olmasa, kimse iyi bir şair olamaz gibi geliyor bana…
Gitme diyememek de çok acıdır ama;
başka bir üstadın dediği gibi:
“..bırak başka yerde büyüsün o bebek,
belki de böylesi daha iyi..”