Bu akşam gidiyorum
kimsenin olmadıgı bir gardan
hareket eden eski bir otobüsle
bu gece gidiyorum
hiç kimsenin bilmedigi
bilmekte istemeyecegi eski bir yere
adını henüz bilmiyorum
oraya vardıgımda ögrenirim ismini herhalde
şimdi biniyorum bu eski otobüse
saat gece yarısını çoktan geçti
agzımdan titrek çıkan nefesimle
son defa dönüp bakıyorum istanbula
ayagım eski otobüsün merdiveninde
son kez bakıyorum istanbula
eski otobüs içine alıyor beni
koltuk numaramı arıyorum
otobüsün nemli ve soguk koltuguna
eski otobüs gidiyor bilinmeyene
içindeyim
cüzdanım arasına sıkışan
eski ve bulanık resmin takılıyor elime
bakıyorum ona boş ve anlamsız
tıpkı yaşadıklarımız gibi
parmagımı gezdiriyorum resmin yüzünde
kalbin hala sönmemiş sıcaklığı yakıyor ellerimi
nefesim hala soguk otobüsün canına vuruyor
bugusuna çiziyorum seni
her nefes alışımda siliniyor biraz daha
yaşadıklarımız gibi
bilinmeyendeyim
kimse burayı bilmiyor
kimse dönüp arkasına bakmıyor
kimse kimse bilmiyor adını buranın
tıpkı yaşadıklarımız gibi..
