Sen baharın yağmurla getirdiği özlemdin içimdeki,sen çiğ tanesi kadar saf ve ne olduğunu asla anlayamadığım yanımdın benim ve sen denize düşüp de ıslanmaktan korkutan bir savaştın yüreğimde… Özlemini her gece koynumda hisettiğim ve seni hiç bir zaman sevmekten vazgeçmediğim için özeldin… Soran gözlerle yüzüme baktığında yada her kavga edişimizde fırtınalar kopardı yüreğimde,sen hiç bilmezdin… Benim susuşum senin kaçışını desteklerdi belkide.Belki değil,gerçekten öyle.Söyleyemediğim sözlerle dolu kalbim ve her seferinde gün batışını anımsattın bana,onun kadar güzel onun kadar huzur verici..Aslında hep onun kadar uzaktın bana ama ben hep yakınımda hisettim seni uzanıp tutacak kadar yakınımda… Uzaktan sevmeyi hiç sevmiyordum aslında ama uzaktan sevmek zorundaydım..Kimse bilmemeliydi seni sevdiğimi.. Ama artık biliyorum aşk tek kişilkte yaşana bilir ve zaten sen bunu anladığım günden bu yana yakınsın bana.Şimdi herseyi fark ederek yaşıyorum ve herseyin tadına varıyorum ama hala bir yerim eksik biliyorsun.Ama bende biliyorum ki hiç bir şey eksik kalamaz.Elmanın bile iki yarısı vardır ve benim eksik tarafım sensin…
tamamı daha bir güzel.
paylaşımın için saol..
bence tek kelimeyle harika yaa….beni aldı götürdü buralardan…teşekkürler
duygularını böyle güzel anlatana.
harikaydıı