Bu Kadar Çabuk Büyüyeceğini Bilseydim

Sana yeşiller sürmeliydim, esmer tenine inat,
Renklerin en güzellerinden su bazlı.
Gök mavisi sonra
Bir gülün pembeliğini ve saflığını
Sende yaşamalıydım.
Sen koşarken arkandan bakmalıydım,
Yetişmeliydim hayallerinin zirvesine.
Duruşunda ağaç olmalıydım,
Fırtınanla savrulmalı ve sonbaharında
Gazel gazel sararmalıydım.
Adına mısralar dizmeliydim.
Şiir demeliydim gözlerine,
Gülümsemenle masallar yazmalı,
Ağlarken bulutları çarpıştırmalı
Yağmur yağdırmalıydım.
Bu kadar çabuk büyüyeceğini bilseydim,
Seni hiç sevmezdim.
Dönmezdim bu küçük şehrine.
Öğretmezdim sana adından önce
Vuslat öykülerini

Bu kadar çabuk büyüyeceğini bilseydim,
Sana masallar anlatmazdım.
Karıncayla Ağustos Böceğini,
Sonra Pinokyo’nun Ahşap yüreğini.
Dedekorkut’u, Ezop’u
Ve geleceğini;
Hep güleceğini
Sana artık yalan söylememeliydim.
Doğruları göstermeliydim.
Önce bir hüviyet belirlemeliydim.
Gerçekten bir mazi çizmeliydim.
Resimler karalamalıydım,
Sözümü bitirmeden.
Renklerin en siyahının
Aslında ne kadar çok olduğunu;
Yaşarken öğretmeliydim.
Kinin, nefretin ve nihayetinde
Damla damla ağaran saçların,
Sebeplerinden söz etmeliydim.
Bana henüz inanıyorken,
Her şeyin en safından
Nasıl olur da korkman gerektiğini
Öğretmeliydim yüreğine.
Bu kadar çabuk büyüyeceğini bilseydim;
Kendimi hiç affetmezdim.
Etrafını saran çemberlerin içinde,
Hangi öz alt kümeye güveneceğini,
Hangisinin seni üzeceğini,
Ve hangisini kapsaman gerektiğini,
Senden hep sakladığım için,
Kendimi hiç affetmezdim.
Bu kadar çabuk büyüyeceğini bilseydim;
Sana annenden yakın, babandan sıcak,
Kalbinden saf, ellerinden beyaz,
Teninden esmer ve de gözlerinden berrak,
 Düşüncelerin kadar temiz, asla olmazdım.
Seni hep yanıma almalıydım.
Uzaklarda hiç olmamalıydın.
En acımasızında hayatın,
Ürpertisinde ayazın,
Kavuruşunda Ağustosun,
Temmuzun ve her yazın,
Başlangıcında ve sonunda her basamağın,
Seni hiç yalnız bırakmamalıydım.
Bu kadar çabuk büyüyeceğini bilseydim,
Yine de seni severdim.
Yokuştan kayarken kızağını ben çekerdim.
Düşünce üzerini ben silerdim.
Yakanı düzeltir, düğmeni iliklerdim.
Ayakkabılarını benim gibi bağlatırdım.
Kaleminin her çizgisinde,
Bir çeltik daha atardım hayat duvarıma.
Bu kadar çabuk büyüyeceğini bilseydim,
Yine de en çok seni severdim.