
sokakların saçlarını dağıtan rüzgar fırtınaya dönüşmek üzere kar gecenin bu geç vaktinde tipiye dönüşürken her yerde yanlızlık ve solgun sırlarla dolu yüzün var elimdeki siyah beyaz resimde sevgimizi köşe bucak saklarken yaşamdan ve başkalarının kem gözlerinden çok zaman hiç konuşmadan sadece buğulu gözlerle oturduğumuz sahillerde rüyadan uyanma korkusu vardı ürperen yüreğimizde birde elini her tuttuğumda yüzünü her gördüğümde son kez artık son kez yaşıyorum bu anı diyordum … şimdi ise yokluğunu iliklerime kadar hissettiğim bu sabaha yakın vaktinde kendimi nedenler niçinler ve tüm olasılıklar ve olmazlara terk ediyorum… bir daha gözlerinde erguvan rengi mutluluklar bir daha teninde temmuz güneşleri yakabilecekmiyim çok özledim seni
şimdi ise yokluğunu iliklerime kadar hissettiğim bu sabaha yakın vaktinde kendimi nedenler niçinler ve tüm olasılıklar ve olmazlara terk ediyorum… aşk gerçektenn zorrr