Sözün Bittiği Yerdesin

Durup dururken dalıyorum sonsuzluğa. Hiçbir ses yok, hiçbir görüntü yok. Bir boşlukte duruyorum sanki. O boşlukta dahi sadece senin sevgini hissediyorum. Hissediyorum,çaresizliğim, sevilmediğim aklıma geliyor ve yine istemediğimi yapıyorum "ağlıyorum"… Bugün uzaktan bile olsa seni gördüm. Ama şimdi "keşke" diyorum "keşke" görmeseydim. Kanayan yaramın üstüne tuz oldun, acımı daha fazla acıttın. Ben seni ne kadar unutmak istersem bir o kadar anıyorum seni… Sanki unutulmamak için özel bi çaba sarf ediyorsun. Ben sensiz iyi ayakta durabiliyorum. Çünkü;o kadar büyük bi acı yaşatıyorsun ki bana , bunu ne bir ilaç nede bir başkası giderebilir. Oysa sen buna gözün göre göre seyirci kalmayı tercih ediyosun. Bilmiyorum ya "buzdan" yada "taştan" bi kalbin var. Yoksa inanmıyorum sevmesen bile daha anlayışlı olabilirdin. Halbuki ben senden bir kez olsun iyi bir çift söz duymadım. Ellere bile benden çok daha iyisin. Niye neden bana böylesin?… Sen hayatıma gireli tam "BEŞ" sene oldu, ve biz bir adım bile gidemedik. Bırak, sevgili iki arkadaş dahi olamadık…. Yine senin yüzünden. Elimde değil hala "seviyorum seni". Ama şunu bil gün geçtikçe gücüm azalıyor. Artık yanımda olmanı istiyorum. Beni sen demiyorum ama ne olur birkez olsun kendine benim tarafımdan bak. Yine düşüncelerin aynı olursa artık söyleyecek sözüm yok sana…